Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα rebreather. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα rebreather. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
[Rebreather] Κατανάλωση & Μεταβολισμός Οξυγόνου
Κατά την διαδικασία μιας πλήρους αναπνοής στην επιφάνεια που
ο αέρας περιέχει 21% οξυγόνο, μόλις το 4% τροφοδοτεί τον οξειδωτικό μεταβολισμό, ενώ το υπόλοιπο 17% διαχέεται στην ατμόσφαιρα κατά την εκπνοή.
Μία από τις βασικές λειτουργείς της συσκευής rebreather είναι
η αντικατάσταση του χαμένου οξυγόνου και αυτό επιτυγχάνεται είτε ηλεκτρονικά, είτε χειροκίνητα.
Ο όρος Respiratory Minute Volume
(RMV) αναφέρεται στο
σύνολο του όγκου του αερίου που εισπνέεται και εκπνέεται μέσα σε ένα λεπτό
(1’), αναπνέοντας κανονικά.
Το RMV καθορίζεται από τον ρυθμό αναπνοής και τον όγκο του αερίου
κάθε αναπνοής, μιας και κάποιοι άνθρωποι αναπνέουν πιο γρήγορα σε σχέση με
κάποιους άλλους, κάτι που έχει να κάνει με τον όγκο των πνευμόνων και των κυττάρων
που πρέπει να τροφοδοτήσουν.
Στις καταδύσεις ανοιχτού κυκλώματος, το RMV προσδιορίζει
την συνολική κατανάλωση του αυτοδύτη, η οποία με την σειρά της επηρεάζει την
διάρκεια παραμονής υποβρυχίως.
Στις καταδύσεις με συσκευές SCR ο χρόνος
κατάδυσης εξαρτάται από τον ρυθμό ροής – Flow Rate, το οποίο ανάλογα με την συσκευή μπορεί να είναι είτε
συνεχούς ροής, είτε ηλεκτρονικά ελεγχόμενη όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην
συσκευή Hollis Explorer.
Στις καταδύσεις με CCR απ’ την άλλη, ο χρόνος κατάδυσης
εξαρτάται απ’ τον ρυθμό μεταβολισμού – Metabolic Rate ή/και τον
φόρτο εργασίας – workload.
Ανοιχτό κύκλωμα: RMV - SAC
Semi Closed Rebreathers (SCRs): Ρυθμός Ροής - Flow Rate
Closed Circuit rebreathers (CCRs): Ρυθμός Μεταβολισμού - Metabolic Rate
Αξίζει να αναφερθεί ότι αν και σε μια κατάδυση με έντονη
εργασία όπως για παράδειγμα σε ρεύμα, θα μεταβολίσεις περισσότερο οξυγόνο, το
πόσο βαθιά καταδύεσαι δεν θα επηρεάσει τον χρόνο διάρκειας τη φιάλης οξυγόνου
της συσκευής σου.
Σωστά κατάλαβες.
Αν χρησιμοποιείς – χειρίζεσαι αποτελεσματικά την συσκευή σου χωρίς να σπαταλάς οξυγόνο και δεν έχεις διαρροές απ’ την φιάλη ή το 1ο στάδιο του ρυθμιστή πίεσης, η φιάλη θα έχει την ίδια διάρκεια, είτε κάνεις κατάδυση στα 10μ είτα κάνεις βαθιά κατάδυση.
Αν χρησιμοποιείς – χειρίζεσαι αποτελεσματικά την συσκευή σου χωρίς να σπαταλάς οξυγόνο και δεν έχεις διαρροές απ’ την φιάλη ή το 1ο στάδιο του ρυθμιστή πίεσης, η φιάλη θα έχει την ίδια διάρκεια, είτε κάνεις κατάδυση στα 10μ είτα κάνεις βαθιά κατάδυση.
Average
Oxygen Consumption Table
Εκτός απ’ την κατάδυση σε ρεύμα ή την κατάδυση με έντονη
υποβρύχια εργασία – δραστηριότητα που αναφέρθηκαν πιο πάνω, ο πιο συνηθισμένος
λόγος αύξησης της κατανάλωσης του οξυγόνου είναι οι συνεχόμενες εναλλαγές
βάθους.
Η κακή πλευστότητα, οι πολλές εναλλαγές βάθους, η κακής
εφαρμογής μάσκα και ο υπερ-καθαρισμός αυτής, είναι τα πιο συνηθισμένα αίτια που
αυξάνουν την κατανάλωση – σπατάλη οξυγόνου.
Η επιλογή καλής συσκευής, η σωστή εκπαίδευση, οι ώρες
εξάσκησης – εξοικείωσης, η σωστή συντήρησή της, η κατάλληλη μάσκα και το επιστόμιο, θα παίξουν σημαντικότατο
ρόλο στην μείωση της συνολικής κατανάλωσης, όχι μόνο του οξυγόνου αλλά και του αερίου
διαλύτη – Diluent.
Στον παρακάτω πίνακα μπορείς να δεις την σύγκριση και τις διαφορές
ανάμεσα σε καταδύσεις με συσκευές ανοιχτού και κλειστού κυκλώματος.
Ας δούμε ένα παράδειγμα για να κατανοήσεις ακόμα καλύτερα
την διαφορά σε χρόνους κατάδυσης – παραμονής υποβρυχίως.
Οι συσκευές rebreather χρειάζονται συνήθως μια μικρή φιάλη με οξυγόνο γεμισμένη στα
200 bar.
Φιάλη 3ltr γεμισμένη στα 200 Bar μας δίνει 600 λίτρα αερίου (3Χ200 =
600)
Ρυθμός μεταβολισμού – Metabolic Rate 1 lpm (light to
moderate workload – δες πίνακα από
πάνω)
Διαπιστώνουμε ότι αυτή η φιάλη μπορεί να έχει διάρκεια 600’
ανεξάρτητα απ’ το βάθος.
Στην περίπτωση του ανοιχτού κυκλώματος (καταδυτική φιάλη –
ρυθμιστής αναπνοής) και με κανονικό ρυθμό αναπνοής στα 20 λίτρα ανά λεπτό στην
επιφάνεια έχουμε…
Ανοιχτό κύκλωμα στην επιφάνεια = 20’ λεπτά
Ανοιχτό κύκλωμα στα 20μ = 10’ λεπτά. [600ltr / 20’ κατανάλωση στην επιφάνεια/ 3ατμ
(απόλυτη πίεση σε βάθος)]
Αυτό σημαίνει ότι η ίδια κατάδυση, στο ίδιο βάθος με ανοιχτό
κύκλωμα θα έχει διάρκεια 10’ λεπτά, ενώ με κλειστό δυνητικά 10 ώρες.
Μέχρι σήμερα έχουμε εξετάσει τα αυξημένα πλεονεκτήματα των συσκευών Rebreather, χωρίς να έχουμε όμως αναφερθεί στα προβλήματα, στα οποία θα αναφερθούμε στο επόμενο άρθρο.
Μέχρι τότε καλές αναδύσεις.
Σπύρος Κόλλας
Εκπαιδευτής Rebreather
Εκπαιδευτής Rebreather
[Rebreather] Work of Breathing - Αντίσταση Αναπνοής
Το Work of Breathing (WOB) είναι ένας όρος που συνήθως χρησιμοποιείται
για να περιγράψει την αίσθηση ή αλλιώς την προσπάθεια, τόσο κατά την εισπνοή,
όσο και κατά την εκπνοή.
Ωστόσο
πρόκειται για κάτι το οποίο είναι πλέον μετρήσιμο και στις μέρες μας μπορεί να
απεικονιστεί σε ένα γράφημα, τα αποτελέσματα του οποίου είναι διαθέσιμα από τους
κατασκευαστές.
Τα τεστ
αυτά απαιτούνται για την πιστοποίηση CE (European Commission) η οποία αφορά συσκευές rebreather πωλούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση – European Union (EU).
Περισσότερα για τις πιστοποιήσεις σε αυτές σε επόμενο άρθρο.
Περισσότερα για τις πιστοποιήσεις σε αυτές σε επόμενο άρθρο.
Μία πτυχή
του WOB
ονομάζεται «Resisitive Work of Breathing» που σε μια προσπάθεια μετάφρασης
στα Ελληνικά θα μπορούσε να είναι ‘’Αντίσταση Έργου Αναπνοής’’, κάτι το οποίο
δεν θεωρούμε δόκιμο μιας και είναι γνωστό ότι στην κατάδυση χρησιμοποιείται ορολογία,
η οποία αρκετές φορές δεν είναι δυνατό να μεταφραστεί.
Ας επιστρέψουμε
όμως στο θέμα μας.
Το Resistive Work of Breathing περιγράφει στην πραγματικότητα την
ροή του αερίου δια μέσου της συσκευής λαμβάνοντας υπ’ όψιν πράγματα όπως το
μέγεθος των σωλήνων και των στομίων – ανοιγμάτων (orifices) και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργεί
αντίσταση στην αναπνοή, όπως μικρό επιστόμιο, κακής ποιότητας και κατασκευής
βαλβίδες (mushroom valves),
μικρά breathing loops
ή/και counterlungs.
Άλλοι
παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την αντίσταση της αναπνοής – WOB μπορούν να είναι το βάθος και ο
φόρτος εργασίας κατά την κατάδυση.
Ένα
παράδειγμα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για την καλύτερη κατανόηση του
θέματος στο οποίο αναφέρομαι, είναι η παρομοίωση με μια μεγάλη αίθουσα γεμάτη
ανθρώπους να την εκκενώσουν.
Αν τους το
ζητήσεις με ήρεμο και ήπιο τρόπο, τότε το πιο πιθανό είναι να βγουν χωρίς να
υπάρξουν προβλήματα.
Στην
περίπτωση όμως που το ανακοινώσεις φωνάζοντας και ουρλιάζοντας, το πιο πιθανό
είναι να επικρατήσει πανικός καθώς το πλήθος θα τρέχει προς την έξοδο, πατώντας
πάνω σε καθίσματα και άλλους ανθρώπους.
Αν τώρα με
κάποιον τρόπο διπλασιάζονταν ο αριθμός αυτών των πανικοβλημένων ανθρώπων –
διπλάσια μόρια πυκνότερου αερίου σε βάθος – τότε θα είναι ακόμα δυσκολότερο να
βγουν έξω.
Αν η πόρτα
είναι ελαφρώς μπλοκαρισμένη – όπως η κακής ποιότητας και κατασκευής βαλβίδες (mushroom valves) – τότε η έξοδος καθίσταται ακόμα
πιο δύσκολη.
Αυτό που σε
κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η αυξημένη αντίσταση
αναπνοής μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της κατάδυσης σταδιακά - αναπνοή με την
αναπνοή – κάτι που ίσος να καταλαβαίνεις αν έχει τύχει να χρησιμοποιήσεις
μικρούς σε μέγεθος πνεύμονες – counterlungs.
Αυτός είναι
και ο κυριότερος σκοπός των επόμενων τεστ που αφορούν στην υδροστατική
αντίσταση αναπνοής – Hydrostatic Work
of Breathing, κατι που περιλαμβάνεται στην
πιστοποίηση CE.
Τα τεστ
αυτά σκοπό έχουν να ελέγξουν το πώς μια συσκευή rebreather ''αναπνέει'' – συμπεριφέρεται στην
στήλη του νερού, αυξάνοντας την πίεση σε διάφορες θέσεις και στάσεις.
Μπορεί
δηλαδή για παράδειγμα η αναπνοή να είναι εξαιρετικά καλή κατά την διάρκεια της δοκιμής
πάνω σε ένα ποδήλατο στην επιφάνεια, αλλά μόλις τοποθετηθεί σε διαφορετική
θέση – στάση πάνω στον δύτη, θα πρέπει να αποδώσει το ίδιο.
Αυτός είναι
και ο λόγος που τα τεστ αυτά γίνονται σε προκαθορισμένες βαθμονομημένες θέσεις
και στάσεις.
Ο τύπος των
πνευμόνων – counterlungs,
η θέση τους σε σχέση με το σώμα του δύτη και η συνολική εφαρμογή της συσκευής επάνω
του μπορούν να επηρεάσουν την υδροστατική αντίσταση αναπνοής – Hydrostatic Work of Breathing.
Για τον
λόγο αυτό ας εξετάσουμε μερικούς τύπους πνευμόνων – counterlungs και των δυνάμεων που μαχόμαστε να
υπερνικήσουμε.
Chest
mounted
Τέτοιοι
πνεύμονες – counterlungs χρησιμοποιούνται
κατά κύριο λόγο στα Oxygen
Rebreathers
όπως η στρατιωτική LAR-5 και το CASTORO C96 PRO.
Οι
πνεύμονες της συσκευής βρίσκονται σε μεγαλύτερη πίεση σε σύγκριση με τους πνεύμονες
του δύτη, σε οριζόντια στάση και με το κεφάλι κάτω, πράγμα που κάνει εύκολη την
εισπνοή και δύσκολη την εκπνοή.
Back
mounted
Δύσκολη
εισπνοή, εύκολη εκπνοή.
Τα
αποτελέσματα των τεστ ων συσκευών rebreather που χρησιμοποιούν αυτού του τύπου τους
πνεύμονες έχουν σημαντικές διαφορές γιατί βρίσκονται πιο κοντά στο κέντρο
βάρους των πνευμόνων του δύτη σε σχέση με άλλους.
Κάποιες συσκευές
κάνουν ''πιέτα'' πίσω απ’ το λαιμό του δύτη και ευθυγραμμίζονται καλά με το
κέντρο βάρους των πνευμόνων του δύτη όταν αυτός βρίσκεται στην οριζόντια στάση.
Ωστόσο τα αποτελέσματα του JJ CCR που είναι εξοπλισμένο με αυτού του τύπου πνεύμονες, έρχονται να ανατρέψουν την παραπάνω θεωρία (δες σχετικό πίνακα πιο πάνω)
Ωστόσο τα αποτελέσματα του JJ CCR που είναι εξοπλισμένο με αυτού του τύπου πνεύμονες, έρχονται να ανατρέψουν την παραπάνω θεωρία (δες σχετικό πίνακα πιο πάνω)
Over
the shoulder
Εύκολη υδροστατική
αντίσταση αναπνοής.
Αν και
κανονικά θα έπρεπε να είναι ιδανικοί στην ευκολία της αναπνοής, πράγμα όμως που
συχνά αναιρείται λόγω της κακής τοποθέτησης σε σχέση με το κέντρο βάρους των
πνευμόνων του δύτη.
Η μειωμένη
απόδοση και αποτελέσματα κατά την διάρκεια των δοκιμών οφείλεται στην μεγάλη
και περίπλοκη διαδρομή - μέσα από γωνίες – που πρέπει να περάσει το αέριο.
Curved front mounted counter lungs
Εύκολη εισπνοή, εύκολη εκπνοή.
Πρόκειται για ένα σύστημα που χρησιμοποιείται μόνο απ΄την Rebreatherlab, κατασκευαστή του PELAGIAN DCCCR.
Το σχήμα και η θέση τους σε σχέση με το κέντρο βάρος των πνευμόνων του δύτη (ακολουθούν την φορά των πνευμόνων του), προσφέρουν χαρακτηριστική ευκολία και άνεση σε οποιαδήποτε θέση και στάση.
Στο επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε στον μεταβολισμό του οξυγόνου, κάνοντας και μια σύντομη σύγκριση ανάμεσα σε ανοιχτό και κλειστό κύκλωμα.
Σπύρος Κόλλας
Εκπαιδευτής Rebreather
Εκπαιδευτής Rebreather
[ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ] Οργάνωση Καταδυτικών Αποστολών
Σε αυτό το σεμινάριο θα βοηθήσω δύτες αναψυχής, divemasters, εκπαιδευτές και ιδιοκτήτες καταδυτικών κέντρων να κατανοήσουν σωστότερα τους τρόπους που μπορούν να αξιοποιήσουν την εκπαιδευτική μέθοδο project και τους τρόπους που μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο σε προσωπικό, επαγγελματικό αλλά και εθνικό επίπεδο.
- Έχει τύχει να ακούσεις δηλώσεις τύπου ''στην Ελλάδα δεν έχει τίποτα να δεις'';
- Να μην πηγαίνεις για κατάδυση γιατί δεν έχει τίποτα να δεις;
- Έχεις αρχίσει να βαριέσαι το πρωινό ξύπνημα, το φόρτωμα, το ξεφόρτωμα, την αποκατάσταση και γενικά την διαδικασία πριν και μετά από μία κατάδυση που συνήθως δεν ξεπερνάει τα 45 – 50 λεπτά;
Αυτά ήταν μερικά μόνο απ’ τα θέματα που με απασχόλησαν κι εμένα, τόσο σαν δύτη αναψυχής, όσο αργότερα και σαν επαγγελματία της κατάδυσης.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ενώ έψαχνα ανθρώπους να πάμε για κατάδυση, οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν – και τι να δούμε πάλι εκεί, κάνει κρύο, βαριέμαι το πλύσιμο μετά και άλλα τέτοια.
Αργότερα σαν επαγγελματίας και ιδιοκτήτης καταδυτικού κέντρου ήρθα αντιμέτωπος με παρόμοιες δηλώσεις, αυτή τη φορά όμως όχι μόνο από ερασιτέχνες αυτοδύτες, αλλά και από συναδέλφους.
Χαρακτηριστική ήταν μια περίπτωση όπου βρέθηκα σε ένα φιλικό καταδυτικό κέντρο και άκουσα τον εκπαιδευτή να λέει στους μαθητευόμενους δύτες ότι καλύτερη ιδέα είναι να παίρνουν μέρος στα ταξίδια που διοργανώνει στο εξωτερικό γιατί στην Ελλάδα δεν έχει τίποτα να δουν!!!
Αν και σε πολύ γενικές γραμμές υπάρχει μία δόση αλήθειας, δυσκολευόμουν να δεχτώ ότι εγκατέλειψα το δημόσιο για να αφιερωθώ σε ένα επάγγελμα που - κατά τα λεγόμενα των εμπλεκόμενων - δεν υπάρχει ''προϊόν''.
Παρ’ όλα αυτά συνέχισα να επενδύω πρώτα απ’ όλα στην καταδυτική μου επιμόρφωση και στην αύξηση των γνώσεων και των ικανοτήτων μου σαν εκπαιδευτής, με σκοπό να μπορώ να προσφέρω ποιοτικές υπηρεσίες εκμάθησης καταδύσεων, προσκαλώντας άλλους καταξιωμένους εκπαιδευτές και εξερευνητές από διάφορα μέρη της Ευρώπης.
Η κινήσεις και οι προσκλήσεις αυτές είχαν δύο σκοπούς.
- Να μαθευτεί ότι υπάρχει κατάδυση στην Ελλάδα,
- Να εξετάσω το πώς οι άλλοι – εκτός Ελλάδας – βλέπουν την κατάδυση και τις προοπτικές της στην χώρα μας.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω των υποχρεώσεων στο καταδυτικό κέντρο, της μελέτης και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, δεν μπορούσα να σκεφτώ τρόπους που θα μπορούσα να ενισχύσω και να αξιοποιήσω τις απόψεις, τις γνώμες και τις προτάσεις τους.
Η λύση στο πρόβλημα ήρθε όταν το 2008 χρειάστηκε να φιλοξενήσω μια ομάδα δυτών από την Φιλανδία, οι οποίοι έκαναν εκπαίδευση στις καταδύσεις με μικτά αέρια – trimix.
Μετά από κάθε εκπαιδευτική κατάδυση είχαμε αρκετό χρόνο για την προετοιμασία της επόμενης ημέρας και για συζητήσεις σχετικά με άλλες καταδυτικές δραστηριότητες, περιοχές κατάδυσης, εμπειρίες που είχαν από άλλες χώρες κλπ.
Σε μία από αυτές τις συζητήσεις μου έδειξαν και μια πρόσφατη εργασία – project που είχαν κάνει.
Στην περιοχή που ζούσαν υπήρχε μία λίμνη και σε αυτήν υπήρχε βυθισμένη μια μεγάλη βάρκα, σαν τα Ελληνικά καΐκια, την οποία χαρτογράφησαν και εκτός από υποβρύχιες φωτογραφίες και βίντεο, είχαν απεικονίσει και με 3D.
Την εργασία αυτή την είχαν αναρτήσει σε μια ιστοσελίδα που αφορούσε μόνο το συγκεκριμένο Project, και στην οποία παρέθεταν πληροφορίες και στοιχεία, τόσο για το ναυάγιο, όσο και για τις δραστηριότητες και τις εμπειρίες που αποκόμιζαν μετά από κάθε κατάδυση στους -4 οC.
Δυστυχώς με τον γραπτό λόγο δεν μπορώ να σου περιγράψω απ’ ακριβώς τι συνέβη μέσα στο κεφάλι μου εκείνη τη στιγμή.
Θα σου πω όμως το πιο απλό από όλα αυτά που μπόρεσα να σκεφτώ.
Αν μπορούν αυτοί στους -4 οC,μέσα στο χιόνι και με ορατότητες που δεν ξεπερνούν τα 4 – 5 μέτρα, γιατί όχι και στην Ελλάδα;;;
Έτσι λοιπόν άρχισα να ψάχνομαι.
Εκεί που πίστευα ότι έχω ήδη αρκετά εργαλεία, γνώσεις και εμπειρίες για να προσφέρω στους υφιστάμενους και μελλοντικούς μου μαθητές, άρχισα έναν νέο κύκλο έρευνας και εκπαίδευσης, όχι μόνο σε επίπεδο κατάδυσης αλλά και άλλων θεμάτων και αντικειμένων που θα χρειαζόντουσαν για να υποστηρίξω τέτοιου είδους καταδυτικές δραστηριότητες.
Ήταν απ’ τα πράγματα που με κράτησαν ''ζωντανό'' και γεμάτο όρεξη και πάθος για ακόμη περισσότερη κατάδυση και που μου έβγαλαν από τις αρνητικές σκέψεις που ανέφερα πιο πάνω στο ξεκίνημα του άρθρου.
Από το 2010 και μετά που μπήκαμε στην κρίση όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στα επαγγέλματα της θάλασσας, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η ανάγκη για ενίσχυση και ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι divemasters, εκπαιδευτές και καταδυτικά κέντρα εμφανίζονται στην Ελληνική καταδυτική βιομηχανία, προσπαθώντας ο καθ’ ένας με τον δικό του τρόπο να συμβάλλει στις παραπάνω προσπάθειες.
Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι παρά τις δύο τουλάχιστον ''ευκαιρίες'' που μας δόθηκαν με τα περιστατικά σε Αίγυπτο και Τουρκία, ελάχιστα καταφέραμε να κερδίσουμε προς όφελος του επαγγέλματος και της ανάπτυξης της Ελληνικής κατάδυσης.
Δεν μπορούμε επίσης να αρνηθούμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι δεν μπορούμε να υπολογίζουμε στο κράτος.
Αυτό στο οποίο εύλογα καταλήγουμε, είναι ότι και στην περίπτωση της αυτόνομης κατάδυσης, οι ίδιοι οι δύτες και οι επαγγελματίες αυτής πρέπει να κάνουν κινήσεις και ενέργειες για ένα καλύτερο αύριο.
Οι ίδιοι οι δύτες και οι επαγγελματίες είναι αυτοί οι οποίοι θα πρέπει να κάνουν όλα όσα χρειάζεται για να αφήσουμε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές δυτών και επαγγελματιών της αυτόνομης κατάδυσης.
Είναι δεδομένο ότι μόνο οι απλές καταδύσεις του Σαββατοκύριακου δεν θα μας βοηθήσουν σε καμία κατεύθυνση.
Οι δύτες απ’ τους οποίους θα προκύψουν οι αυριανοί επαγγελματίες της κατάδυσης θα συνεχίσουν να βαριούνται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα και οι επαγγελματίες θα συνεχίζουν να μην έχουν προϊόν για να παρουσιάσουν στις εκθέσεις τις Ελλάδας και του εξωτερικού.
Αυτό με την σειρά του θα συντηρήσει ένα φαύλο κύκλο, αποτέλεσμα του οποίου θα είναι ο ανταγωνισμός της τιμής και της μη συσπείρωσης των επαγγελματιών, από τον Divemaster μέχρι το καταδυτικό κέντρο.
Όπως ίσος αντιλαμβάνεσαι η ''Οργάνωση Καταδυτικών Αποστολών'' για την οποία θα σου μιλήσω σε αυτό το σεμινάριο, δεν έχει να κάνει μόνο με τις ατομικές πρωτοβουλίες και τα εξερευνητικά projects.
Έχει να κάνει και με την συλλογική προσπάθεια και τις ενέργειες που απαιτούνται για ένα μεγαλύτερο, εθνικό project της ουσιαστικής ανάπτυξης του σπορ, του επαγγέλματος, της τοπικής κοινωνίας και της χώρας μας.
Αν είσαι από αυτούς/ες που θέλουν κάτι περισσότερο από μια τυπική ενασχόληση με την αυτόνομη κατάδυση, τότε το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να πραγματοποιήσεις από κάτω την αγορά του εισιτηρίου σου για το σεμινάριο.
Τίτλος Σεμιναρίου: Οργάνωση Καταδυτικών Αποστολών
Τοποθεσία: Ρήγα Φεραίου 32 Μοσχάτο (μπορεί να αλλάξει)
Ημερομηνία: Τετάρτη 11/01/2017
Ημερομηνία: Τετάρτη 11/01/2017
Ώρα: 19:00 – 21:30
Συμμετοχή: 10.00 ευρώ
Περιλαμβάνονται:
- Catering
- Βεβαίωση παρακολούθησης
Αν δεν έχεις κάνει την εγγραφή σου και θέλεις να λαμβάνεις ενημερώσεις για τα επόμενα σεμινάρια, μπορείς να το κάνεις στην φόρμα που υπάρχει ακριβώς από κάτω.
Μην ξεχάσεις να κάνεις like και να μοιραστείς το άρθρο και με άλλους παθιασμένους φίλους σου που κάνουν είτε θέλουν να ξεκινήσουν την ενασχόληση τους με την αυτόνομη κατάδυση.
Ακολούθησε το Scuba Seminars GR στο Facebook και το Instagram
Μην ξεχάσεις να κάνεις like και να μοιραστείς το άρθρο και με άλλους παθιασμένους φίλους σου που κάνουν είτε θέλουν να ξεκινήσουν την ενασχόληση τους με την αυτόνομη κατάδυση.
Ακολούθησε το Scuba Seminars GR στο Facebook και το Instagram
Σπύρος Κόλλας
[Σεμινάριο] Παραδοχές Στην Αυτόνομη Κατάδυση
Σύμφωνα με τον Mezirow, ένα πλαίσιο αναφοράς έχει δύο
διαστάσεις:
Τις νοητικές συνήθειες και τις Απόψεις.
Η νοητική συνήθεια είναι ένα σύνολο από παραδοχές – ευρείες,
γενικευμένες και προσανατολιστικές προδιαθέσεις που δρουν ως φίλτρα για την
ερμηνεία του νοήματος μιας εμπειρίας, όπως της αυτόνομης κατάδυσης.
 |
| Πάρε μέρος στον ανοιχτό μηνιαίο διαγωνισμό Ψηφιακής Αφήγησης Καταδυτικών Ιστοριών |
Μερικά είδη νοητικών συνηθειών είναι τα εξής:
• Κοινωνιογλωσσικές (πολιτισμικοί κανόνες, ιδεολογίες,
κοινωνικές νόρμες, έθιμα)
• Ηθικές (συνείδηση, ηθικές νόρμες)
• Επιστημολογικές (μαθησιακά πρότυπα, εστίαση στο μέρος ή
στο όλο, το συγκεκριμένο ή το αφηρημένο)
• Φιλοσοφικές (θρησκευτικά δόγματα, φιλοσοφίες,
κοσμοθεωρίες)
• Ψυχολογικές (αυτοαντίληψη, τύποι προσωπικότητας,)
• Αισθητικές (γούστα, συμπεριφορές, προδιαγραφές και κρίσεις
για την καλαισθησία, το βάθος και την αυθεντικότητα των αισθητικών εκφράσεων).
 |
| Δωρεάν Online εκπαίδευση στο λογισμικό αποσυμπίεσης Deco Chek |
Μια νοητική συνήθεια εκφράζεται ως άποψη.
Μια άποψη αποτελείται από συστάδες νοητικών σχημάτων –
σύνολα από άμεσες και συγκεκριμένες προσδοκίες, πεποιθήσεις, αισθήματα,
συμπεριφορές και κρίσεις – που σιωπηρά κατευθύνουν και διαμορφώνουν μια
συγκεκριμένη ερμηνεία και καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο κατηγοριοποιούμε τα
αντικείμενα και ερμηνεύουμε την αιτιότητα.
Σύμφωνα με τον Brookfiled οι παραδοχές εντάσσονται σε τρεις
κατηγορίες:
Αιτιώδεις παραδοχές
(Causal assumptions)
Είναι οι παραδοχές που ορίζονται ως σχέσεις αιτίου και
αποτελέσματος (αν γίνει το Α τότε θα συμβεί το Β), επομένως είναι
επεξηγηματικές - ερμηνευτικές και προγνωστικές. Εξηγούν γιατί συνέβη κάτι μέσω
των αιτίων που προκάλεσαν συγκεκριμένα γεγονότα. Προβλέπουν το μέλλον
παραθέτοντας τι θα συμβεί ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων αποφάσεων.
Κανονιστικές
παραδοχές (Prescriptive assumptions)
Είναι παραδοχές που εμπεριέχουν τους τρόπους με τους οποίους
θεωρούμε ότι πρέπει να λειτουργεί κάτι (συνήθως η διατύπωση αυτών των παραδοχών
εμπεριέχει τη λέξη «πρέπει»).
Παραδειγματικές
παραδοχές (Paradigmatic assumptions)
Είναι εκείνες οι παραδοχές που είναι δυσκολότερο να
ανακαλύψουμε, καθώς τις θεωρούμε συνήθως ως «φυσικές».
Βρίσκονται στις βαθύτερες νοητικές δομές και δεν μας είναι πρόδηλες.Είναι τόσο συνδεδεμένες με την αυτοεικόνα και την ταυτότητά μας ώστε αν κάποιος μας τις υποδείξει συνήθως αντιδρούμε λέγοντας «αυτό δεν είναι παραδοχή, είναι η πραγματικότητα».
 |
| Κατέβασε την δωρεάν Android εφαρμογή του καταδυτικού μας κέντρου |
Όπως με τα περισσότερα πράγματα στην
καθημερινότητά μας, έτσι και στην κατάδυση κάνουμε παραδοχές, η πλειοψηφία των
οποίων φέρνουν τον δύτη αντιμέτωπο με τα θέματα αυτά που συνήθως θα τα ακούσεις
ως "θέματα ασφάλειας".
- Είναι τελικά όμως πραγματικά επικίνδυνο να ξεπερνάς τα όρια της εκπαίδευσής σου;
- Από πού πηγάζει όλη αυτή η κινδυνολογία;
- Ποια είναι τα κίνητρα που κάνουν τον αυτοδύτη να ξεπερνάει αυτά τα όρια;
- Πως καταλήγεις να κάνεις όλα αυτά που μέχρι πριν από μερικές ώρες ορκιζόσουν πως δεν θα έκανες ποτέ, γιατί είσαι ένας καλός και με σωστή νοοτροπία δύτης;
- Και τελικά, υπάρχει «ασφαλής» τρόπος να ξεπερνάς τα όρια;
Αυτά είναι τα θέματα που θα αναπτύξουμε στο
σεμινάριο της Τετάρτης 21/12 τις 19:00.
Μάθε περισσότερα για το σεμινάριο και
κλείσε την θέση σου εδώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως σε όλα μας τα σεμινάρια,
έτσι και σε αυτό θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης!
Θες να μαθαίνεις πρώτος για τα σεμινάρια του καταδυτικού μας κέντρου;
Μάθε περισσότερα και κάνε την εγγραφή σου για να τα λαμβάνεις εδώ.
Επιλέγοντας Setpoint για καταδύσεις Rebreather
Στον πίνακα του προηγούμενου άρθρου είδαμε ότι με setpoint 1.3 στα 6 μέτρα βάθος είναι σαν να αναπνέουμε Nitrox 81%.
Αν και υπό
προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι πλεονέκτημα, για ρηχές καταδύσεις ή
καταδύσεις χωρίς στάσεις αποσυμπίεσης, είναι κάτι το οποίο μάλλον δεν
εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. Απεναντίας μάλιστα.
Αν για παράδειγμα το rebreather είναι ρυθμισμένο στο 1.3 στην
επιφάνεια, τα ηλεκτρονικά του θα δίνουν συνεχόμενες εντολές ψεκασμού, χωρίς
όμως να είναι εφικτό να πιάσουν αυτή την μερική πίεση.
Αυτό
πιθανότατα θα αποφέρει δυσκολία στην ρύθμιση της πλευστότητας στα
ρηχά, όπως επίσης σπατάλη μεγάλης ποσότητας οξυγόνου.
Για τους
παραπάνω λόγους τα ηλεκτρονικά (eCCR) rebreathers έχουν
μία ρύθμιση η οποία ονομάζεται Auto
setpoint
ή αλλιώς Floating ή και Dynamic setpoint.
Αν και σε
γενικές γραμμές κάνουν την ίδια περίπου δουλειά, ας δούμε σε τι διαφέρει το Floating setpoint με το Automatic setpoint.
Floating
Setpoint
To
floating
setpoint
είναι μια ρύθμιση η
οποία χρησιμοποιώντας την «λογική», κάνει αυτόματα αλλαγές στα setpoints κατά την διάρκεια μιας κατάδυσης.
Ένα eSCR για παράδειγμα, χρησιμοποιεί Floating setpoint για να μπορέσει να βρει και να
εξιδανικεύσει την ισορροπία ανάμεσα στην αύξηση του χρόνου βυθού μειώνοντας την
πιθανότητα απαίτησης αποσυμπίεσης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ταυτόχρονα τη έκθεση σε
οξυγόνο και το απόθεμα αερίου.
Κάτι που
συνηθίζουν να κάνουν οι χρήστες mCCR είναι να χρησιμοποιούν χαμηλότερο setpoint στην επιφάνεια και να το αυξάνουν – μεγαλώνουν
σταδιακά πηγαίνοντας βαθύτερα.
Automatic
Setpoint (ASP)
To
Automatic
setpoint
που χρησιμοποιούν άλλες
συσκευές λειτουργεί με λίγο διαφορετικό τρόπο.
Σε αυτήν
την περίπτωση ο χρήστης – δύτης επιλέγει ένα χαμηλό setpoint για την επιφάνεια ή/και τα ρηχά, όπως
για παράδειγμα 0.7 και ένα υψηλό setpoint βάση του μέγιστου βάθους της
κατάδυσης το οποίο μπορεί να είναι για παράδειγμα 1.2.
Με αυτή την
ρύθμιση διατηρείται η χαμηλότερη τιμή μερικής πίεσης μέχρι ο δύτης να φτάσει σε
βάθος που η συσκευή να μπορεί να πιάσει την υψηλότερη τιμή μερικής πίεσης.
Ο σκοπός
που εξυπηρετεί είναι ότι δίνεται χρόνος στον δύτη να διευθετήσει θέματα όπως την
εξίσωση των αυτιών, τελικές ρυθμίσεις του καταδυτικού εξοπλισμού και τους ελέγχους
που πρέπει να κάνει σε επίπεδο ομάδας πριν την έναρξη της καθόδου.
Ένα ακόμα
πλεονέκτημα αυτής της ρύθμισης είναι η ευκολότερη ρύθμιση και έλεγχος της πλευστότητας
στα ρηχά κατά την διάρκεια των στάσεων αποσυμπίεσης – ασφαλείας.
Επιλέγοντας
Setpoint
Από την
εκπαίδευση σου στο Nitrox
για καταδύσεις αναψυχής
θα πρέπει να έμαθες ότι η αποδεκτή μέγιστη μερική πίεση για ένα εισπνεόμενο
αέριο είναι το 1.4 ATA
και όχι μεγαλύτερη από
το 1.6.
Αν ωστόσο έχεις
κάνει εκπαίδευση στις τεχνικές καταδύσεις θα έχεις μάθει μεταξύ άλλων να
χρησιμοποιείς αέρια για σκοπούς αποσυμπίεσης με μερική πίεση 1.6, όπως για
παράδειγμα το καθαρό οξυγόνο στα 6μ.
Στις καταδύσεις
rebreather
τα setpoints που χρησιμοποιούνται είναι μεταξύ
1.1 και 1.3 λόγω:
- Της «ταλάντωσης» του οξυγόνου όταν αυτό εισέρχεται στην breathing loop.
- Της ανάγκης για να παραμείνει ο δύτης μέσα στα όρια έκθεσης σε οξυγόνο.
- Της πιθανότητας λανθασμένης ένδειξης μερικής πίεσης του οξυγόνου λόγω υγρασίας στους σένσορες.
- Της πιθανότητας γρήγορης καθόδου που θα οδηγήσει σε ταχύτατη αύξηση της μερικής πίεσης.
Μένοντας
λίγο παραπάνω στο setpoint επιφανείας,
η μέγιστη τιμή του οξυγόνου μπορεί να φτάσει μέχρι το 1.0, με την προϋπόθεση
ότι το σύστημα είναι γεμάτο και δεν εμπεριέχει κανένα άλλο αέριο παρά μόνο
καθαρό οξυγόνο.
Για τον
λόγο αυτό οι επιλογές του χαμηλού setpoint περιορίζονται από 0.5 έως 0.7 γιατί
οποιαδήποτε προσπάθεια για επίτευξη μεγαλύτερου, θα αποφέρει όπως αναφέρηκε και νωρίτερα, σημαντικές απώλειες
ποσότητας οξυγόνου.
Έχοντας
κατά νου ότι τα ασφαλή όρια για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι από 0.16 έως 1.6,
επιλέγουμε ένα setint
από 0.5 έως 0.7 για να
διαχειριστούμε τον φόρτο εργασίας και την απόσπαση της προσοχής εξαιτίας αυτού στο
ξεκίνημα της κατάδυσης, μιας και δίνεται αρκετός χρόνος για τον εντοπισμό
πιθανών προβλημάτων, όπως για παράδειγμα μια κλειστή φιάλη οξυγόνου, προτού η
μερική πίεση μειωθεί σε επίπεδο που να αυξάνεται η πιθανότητα υποξίας.
Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε την γρήγορη και απότομη αύξηση της μερικής πίεσης του
οξυγόνου ενώ βυθιζόμαστε, μιας και το χαμηλό αυτό setpoint λειτουργεί σαν δίχτυ ασφαλείας "ελέγχοντας" την σταδιακή αύξηση της μερικής πίεσης του οξυγόνου.
Το
επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να φτάσουμε στο μέγιστο βάθος κατάδυσης, αυξάνοντας
σταδιακά και μένοντας στην υψηλότερη τιμή μερικής πίεσης με την οποία έχουμε
προγραμματίσει την κατάδυση, πράγμα που μπορεί να γίνει είτε αυτόματα από την
συσκευή rebreather,
είτε χειροκίνητα από τον δύτη.
Αν είσαι δύτης επιπέδου Advanced Open Water ή μεγαλύτερου τότε μπορείς κι εσύ να κάνεις την εγγραφή σου σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης Rebreather.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
